Dakbeschot
was een luxe.
Dakbedekking,
pannen
of
riet,
lag op
pan-
of
rietlatten,
direct zichtbaar vanaf de
zolder.
Pas eind 19e eeuw werd het
beschot wat algemener, tot die tijd waren de zolders tochtig.
De meest schrijnende verhalen over de woonellende van armen, nog tot in
de
20e eeuw,
hangen samen met de onbeschoten kap. Op de zolder van
kameren
sliepen vaak vijf of meer kinderen in een paar bedden bij elkaar. Dat was niet alleen uit armoe,
het hielp ook tegen doodvriezen. De sneeuw lag 's winters op de schamele dekens.
De dakpannen sloten vaak slecht aan. Het hielp wel om ze aan de
binnenzijde
aan te strijken
met specie, waarin wat koehaar.
Maar lang ging die afdichting niet mee. Goedkoper en gemakkelijker te
repareren was het dichten van al die kieren met
strodokken.
Tekst: Jean Penders, 03-2006. Bronnen: zie literatuurlijst. Afbeelding: Jean Penders
